Πρωτοδημοσιεύτηκε στα αγγλικά, στις 3 Απριλίου 2014, στο παλιό μπλογκ μου με αναλύσεις ταινιών.

Στο κείμενο αυτό κάνω μια εκτενή ανάλυση για το ταξίδι ωρίμανσης των κεντρικών χαρακτήρων, στην ταινία Ιντιάνα Τζόουνς και η Τελευταία Σταυροφορία. Πρόκειται για την αγαπημένη μου ταινία του Ιντιάνα Τζόουνς, καθώς βρίσκω ότι η σχέση πατέρα και γιου της προσδίδει ιδιαίτερο βάθος και αλήθεια, πίσω από την απολαυστική δράση και την κωμωδία.

Α. Ψυχολογία των χαρακτήρων

1. Τραύματα και αδυναμίες του Χένρυ

Ο Χένρυ Τζόους έχει μια αδυναμία: είναι εμμονικός με το Άγιο Δισκοπότηρο, μια εμμονή που έχει εμποδίσει κάθε ουσιαστική επικοινωνία με τον γιο του, τον Ιντιάνα. Η αναζήτηση για το Άγιο Δισκοπότηρο έχει λάβει τέτοιες μυθικές διαστάσεις μέσα στο μυαλό του, ώστε είναι ανίκανος να βιώσει την ανατροφή του ίδιου του του γιου.

Επιπλέον, ο Χένρυ κάνει μια αναφορά και στον χαμό της γυναίκας του. Όπως λέει ο ίδιος, η μητέρα του Ίντυ κατανοούσε τόσο καλά την έρευνά του, ώστε τού έκρυψε και την ίδια την αρρώστια της, μέχρι που ήταν πολύ αργά. Το κεφάλαιο αυτό της οικογενειακής ζωής των Τζόουνς δεν αναλύεται περισσότερο, αλλά μπορούμε να φανταστούμε τις συναισθηματικές του επιπτώσεις στον πατέρα και τον γιο.

Ένα άλλο βασικό στοιχείο της προσωπικότητας του Χένρυ είναι ότι είναι άνθρωπος της θεωρίας και όχι της δράσης. Είναι άνθρωπος των βιβλίων και της έρευνας σε βιβλιοθήκες. Η γλώσσα και η πένα του μπορεί να τσακίζουν κόκκαλα, αλλά ο ίδιος αποφεύγει τις επικίνδυνες κινήσεις -τουλάχιστον στις πρώτες του σκηνές στην ταινία.

Χένρυ: «Ηλίθιοι με το βήμα της χήνας, όπως εσύ, καλά θα έκαναν να προσπαθήσουν να διαβάζουν βιβλία αντί να τα καίνε.»

2. Τραύματα και αδυναμίες του Ιντιάνα

Η πληγή του Ιντιάνα Τζόους είναι χρόνια: ο Χένρυ, λόγω της εμμονής του, πάντοτε αγνοούσε τον γιο του, ό,τι κατόρθωμα και αν είχε αυτός να επιδείξει.

Αυτό είναι φανερό στην πρώτη σεκάνς της ταινίας, όταν ο Ίντυ διακινδυνεύει τη ζωή του για να πάρει τον Σταυρό του Κορονάδο από τους αρχαιοκάπηλους. Όταν πηγαίνει τον σταυρό στο σπίτι, ο πατέρας του τον αγνοεί, απορροφημένος από τις σημειώσεις του για το Άγιο Δισκοπότηρο.

Ίντυ: «Αυτό που μού δίδαξες ήταν ότι είμαι λιγότερο σημαντικός για σένα από ανθρώπους που είχαν πεθάνει πεντακόσια χρόνια πριν σε άλλη χώρα και το έμαθα τόσο καλά ώστε σχεδόν δεν μιλήσαμε για είκοσι χρόνια.»

Καθώς η ιστορία ξετυλίγεται, κατανοούμε ότι, ακόμη περισσότερο από την προσοχή, ο Ίντυ λαχταρά την αποδοχή του πατέρα του. Η αδιαφορία του Χένρυ έχει αφήσει στον Ιντιάνα μια σοβαρή αδυναμία: ακόμη και ως ενήλικας, μπαίνει σε μεγάλο κόπο για να εντυπωσιάσει τον αυστηρό γονέα.

3. Κοινά σημεία

Ένα εκπληκτικό στοιχείο ειρωνείας είναι η κληρονομικότητα των δύο Τζόουνς σε σχέση με το αρχαιολογικό ενδιαφέρον: αμφότεροι αναζητούν τρόπαια, ξεχνώντας μάλιστα τη βαθύτερη σημασία τους. Στα σαράντα του χρόνια, ο Ιντιάνα ακόμη κυνηγά τον Σταυρό του Κορονάδο. Όταν τον βρίσκει, τον παραδίδει στο μουσείο, ξεχνώντας το όλο ζήτημα. Ήταν για αυτόν ένα τρόπαιο. Ομοίως, ο Χένρυ έχει αφιερώσει όλη του τη ζωή στην αναζήτηση του Αγίου Δισκοπότηρου. Το τι θα κάνει όταν το βρει είναι ένα ερώτημα που δεν τον έχει απασχολήσει, αλλά που καταφέρνει να απαντήσει, πιο ώριμος, στο τέλος της ταινίας.

Σημείωση: δεν γνωρίζουμε ποια παιδική πληγή μπορεί να ευθύνεται για την εμμονή του Χένρυ. Μπορούμε μόνο να εικάσουμε ότι ίσως έχει σχέση με τη σχέση του με τον δικό του πατέρα, αν και δεν έχουμε κανένα σχετικό στοιχείο.

4. Η πανοπλία του Χένρυ

Η πανοπλία του Χένρυ είναι ο αυστηρός ακαδημαϊσμός του. Τον χρησιμοποιεί ως δικαιολογία για να κρατήσει απόσταση από συναισθηματικές καταστάσεις που δεν μπορεί να διαχειριστεί, όπως την ίδια του την οικογένεια, τον γιο του που μεγάλωνε ή τη σύζυγο που έχασε.

Η πανοπλία του Χένρυ είναι αυτό που ο Ιντιάνα χτυπούσε σε όλη του τη ζωή, χωρίς ο πατέρας του ποτέ να τού ανοίγει.

5. Η πανοπλία του Ιντιάνα

Για να καλύψει την αδυναμία του, ο Ιντιάνα φοράει την πανοπλία του ενήλικα. Δεν είναι πια παιδί. Ο πατέρας του δεν μπορεί να του πει τι να κάνει. Είναι επιστήμονας και ακαδημαϊκός. Επιπλέον, είναι άνθρωπος της δράσης. (Το γνωρίζουμε αυτό, όχι μόνο από την πρώτη σεκάνς, αλλά και από τις δύο προηγούμενες ταινίες του.) Επίσης, φλερτάρει και κοιμάται με γυναίκες. Δεν είναι παιδί, αλλά μεγάλος!

Ο Ίντυ φλερτάρει και αποπλανεί την Έλσα, ως μεγάλος άνδρας. Δεν ξέρει ότι ήδη έρχεται δεύτερος.

Αυτή η πανοπλία δεν παίρνει και πολύ για να διαλυθεί. Πρώτον, κάθε φορά που βρίσκεται κοντά στον πατέρα του, ο Ίντυ μετατρέπεται στον «Χένρυ Τζόουνς Τζούνιορ» ή απλά «Τζούνιορ,» όπως ο πατέρας του τον αποκαλεί. Ξυπνά μέσα του το παιδί που ζει στη σκιά και παλεύει για την αποδοχή μιας εγωκεντρικής πατρικής φιγούρας.

Δεύτερον, δεν γνωρίζουμε στα σίγουρα αν η επιλογή του επαγγέλματός του είναι άλλος ένας τρόπος να αποδείξει την αξία του στον πατέρα του. Προφανώς ακολουθεί τα χνάρια του Χένρυ.

Τέλος, σε σχέση με τις γυναίκες, ο Ιντιάνα μαθαίνει σύντομα ότι αυτός και ο πατέρας του έχουν μοιραστεί περισσότερα από το πάθος για την αρχαιολογία, κάτι που κάνει τη σχέση τους ακόμη πιο αμήχανη.

6. Η δύναμη του Ιντιάνα

Όσο και αν ο Ίντυ μοιάζει με τον πατέρα του, υπάρχει ένα στοιχείο της προσωπικότητάς του που είναι μοναδικό σε αυτόν: το θάρρος και η ροπή προς την περιπέτεια. Αυτό τον διαφοροποιεί σημαντικά από τον βιβλιοφάγο πατέρα του, ο οποίος δεν αντέχει ούτε τους αρουραίους.

Η σεκάνς στη βιβλιοθήκη της Βενετίας με την καταδίωξη και τους αρουραίους συμβολίζει αυτή ακριβώς την αντίθεση: ο Ιντιάνα δεν μπορεί να πάει ούτε σε βιβλιοθήκη χωρίς να μπλέξει σε κάποια ριψοκίνδυνη περιπέτεια, κάτι που στον Χένρυ δεν θα συνέβαινε ποτέ.

Αυτό είναι και το στοιχείο που ο Χένρυ θα παραδεχτεί ότι βρίσκει αξιοθαύμαστο. Χωρίς την περιπετειώδη και θαρραλέα φύση του γιου του, ο Χένρυ δεν θα έφτανε ποτέ ως το Άγιο Δισκοπότηρο. Θα το έβλεπε μόνο ζωγραφιστό, στο ημερολόγιό του. Όπως θα παραδεχτεί αργότερα, το να μοιράζεται τις περιπέτειες του Ιντιάνα «είναι μια ενδιαφέρουσα εμπειρία.»

Β. Πλοκή και υποπλοκή πατέρα-γιου

Η πλοκή της ταινίας είναι η ιστορία του Ιντιάνα Τζόουνς που πάει να σώσει τον πατέρα του, ο οποίος έχει εξαφανιστεί αναζητώντας το Άγιο Δισκοπότηρο. Κάπου στο δρόμο, εμφανίζονται και κάποιοι Ναζί, τους οποίους ο Ίντυ πρέπει να εμποδίσει από το να πάρουν το Δισκοπότηρο, αλλιώς «οι δυνάμεις του σκότους θα παρελάσουν στο πρόσωπο της Γης,» όπως λέει ο Χένρυ. Και εμείς τον πιστεύουμε, ώστε να παρακολουθήσουμε παρακάτω την ιστορία.

Η πρώτη υποπλοκή της ταινίας είναι η παράλληλη ιστορία της σχέσης πατέρα και γιου, με όλες της τις συγκρούσεις. Αυτή η ιστορία (την οποία ο Μπλέικ Σνάιντερ ονομάζει Ιστορία Β) δίνει στους χαρακτήρες την ευκαιρία να αντιμετωπίσουν τις αδυναμίες τους και να θεραπεύσουν τις πληγές του παρελθόντος.

Πρόκειται, ουσιατικά, για μια buddy movie, με buddies τον πατέρα και τον γιο. Για να αντιμετωπίσουν τον κίνδυνο των Ναζί, χρειάζεται να αντιμετωπίσουν τις μεταξύ τους διαμάχες.

Η ταινία συνδυάζει πολύ ικανοποιητικά τις δύο ιστορίες:

Πρώτον, η υπόθεση της υποπλοκής του ενήλικου Ίντυ που αντιμετωπίζει τον πατέρα του ταιριάζει θαυμάσια με τη βασική πλοκή: ο Ίντυ μαθαίνει ότι ο πατέρας του έχει εξαφανιστεί και πάει να τον αναζητήσει. Παρόλο που δεν τα πάνε καλά, αναγκάζονται να συνυπάρξουν και να συνεργαστούν, ώστε να γλιτώσουν.

Δεύτερον, οι επιμέρους σκηνές που μοιράζονται οι δύο χαρακτήρες παντρεύουν αριστοτεχνικά τις δύο ιστορίες: εντοπίζουμε σε αυτές beat της βασικής πλοκής και beat της ιστορίας Β.

Παραδείγματα συνάντησης ιστορίας Α και Β

Η σκηνή στο ζέπελιν

Ίντυ: «Θυμάσαι την τελευταία φορά που ήπιαμε μαζί ένα ποτό με ησυχία; Εγώ ήπια μιλκ σέικ.»

Η σκηνή αυτή είναι ένα κλασσικό midpoint ιστορίας Β, το παραδοσιακά γνωστό ως sex at sixty, καθώς συνήθως παρουσιάζεται ως ερωτική σκηνή στο μέσον της ταινίας, δηλαδή στα 60 λεπτά της. Εδώ, φυσικά, δεν έχουμε ερωτική σκηνή, όμως είναι η πρώτη σκηνή όπου οι χαρακτήρες έχουν λίγο χρόνο να μιλήσουν.

Ο Ίντυ επιδιώκει μια προσέγγιση με τον πατέρα του, χωρίς ιδιαίτερα αποτελέσματα. Η στιγμή της ιστορίας Β δεν κρατά πολύ, καθώς ο Χένρυ σύντομα στρέφει τη συζήτηση προς τη βασική πλοκή: «Έχουμε δουλειά να κάνουμε…»

Έχετε το ημερολόγιο στην τσέπη σας

Μια περίπολος των SS σημαδεύουν τον Ίντυ και τον πατέρα του με τα όπλα τους, απαιτώντας να πάρουν το ημερολόγιο του Χένρυ. Πρόκειται για τη βασική δραματική σύγκρουση της σκηνής και για ένα beat δραματικής έντασης που σχετίζεται με τη βασική πλοκή και με την αναζήτηση του Αγίου Δισκοπότηρου.

Αμέσως, όμως, αυτή η ένταση πυροδοτεί μια δεύτερη σύγκρουση, που σχετίζεται με την ιστορία Β: Ο Χένρυ μαλώνει τον γιο του που, αντί να φροντίσει για την ασφάλεια του ημερολογίου, το έφερε μαζί του. Δείχνει για άλλη μια φορά τη γονική δυσαρέσκεια που στοιχειώνει τον Ιντιάνα από μικρό.

Henry: «Έπρεπε να το ταχυδρομήσω στους αδερφούς Μαρξ…» ή αλλιώς: «μα είσαι τόσο άχρηστος;» Η έλλειψη αποδοχής του πατέρα που πάντοτε έκανε τον Ίντυ έξαλλο.

Ξύνοντας την ίδια παλιά πληγή, ο Ίντυ εξοργίζεται. Το θεματάκι με τον πατέρα του αποδεικνύεται πιο σημαντικό από την απειλή των πολυβόλων των SS. Ο θυμός του και ο ζήλος του να αποδείξει την αξία του επιλύει τη βασική σύγκρουση της σκηνής: ο Ίντυ αρπάζει το πολυβόλο ενός SS και τους καθαρίζει όλους.

Ίντυ: «Μην με λες Τζούνιορ!» Το μυστήριο του ονόματος αυτού θα απαντηθεί στο τέλος της ταινίας. Πάντως, ο Ιντιάνα φαίνεται να το σιχαίνεται.

Ένα θαυμάσιο παράδειγμα τομής βασικής πλοκής και ιστορίας Β, καθώς και μαύρης κωμωδίας.

Υπάρχει μέχρι και punchline: ο Χένρυ, μην πιστεύοντας στα μάτια του, συνεχίζει να κάνει κήρυγμα στον γιο του, δείχνοντας τα πτώματα των SS: «Κοίτα τι έκανες!»

Είναι μία από αυτούς

Ο αξιωματικός των SS κρατά όμηρο την Έλσα, απαιτώντας από τον Ίντυ να αφήσει κάτω το πολυβόλο. Ξανά, δραματική ένταση σχετιζόμενη με τη βασική πλοκή.

Τότε, ο Χένρυ εισάγει μια ανατροπή, λέγοντας στον Ίντυ ότι πρόκειται για μπλόφα, καθώς και η Έλσα είναι σύμμαχος των Ναζί. Ο Ίντυ δεν το πιστεύει. Αφήνει κάτω το πολυβόλο, μόνο και μόνο για να ανακαλύψει ότι ο πατέρας του είχε δίκιο. «Έπρεπε να ακούσεις τον πατέρα σου,» του λέει η Έλσα, παίρνοντας το ημερολόγιο από την τσέπη του. Κλασσική φράση που λένε σε ένα αγόρι που παράκουσε τον γονιό του και τα έκανε θάλασσα. Χτυπά τον Ίντυ εκεί που πονάει, δηλαδή στην ιστορία Β.

Μια σημείωση για την Έλσα

Παρόλο που το κοινό είναι συνηθισμένο οι ταινίες δράσεις να έχουν υποπλοκές ερωτικού ενδιαφέροντος, βασική υποπλοκή (ιστορία Β) είναι η ιστορία Ίντυ-Χένρυ και όχι Ίντυ-Έλσας.

Η Έλσα εξυπηρετεί διάφορους δραματικούς ρόλους στην ιστορία, καθώς είναι ερωτικό ενδιαφέρον, διπρόσωπη, καταλύτης, εκφραστής του θέματος της ταινίας με αρνητικό τρόπο, κ.α.

Η σκιώδης Έλσα: φαμ φατάλ και διπρόσωπη.

Είναι καταλυτική για την πλοκή, βοηθώντας ή προδίδοντας τον Ίντυ, ανάλογα με την περίσταση, αλλά είναι και καταλύτης στην ιστορία Β, περιπλέκοντας τη σχέση πατέρα-γιου: ο Ίντυ κοιμάται μαζί της και αργότερα ανακαλύπτει ότι ο πατέρας του έχει ήδη κάνει το ίδιο. Το δέος του Ίντυ για τον πατέρα του γίνεται ακόμη πιο τεταμένο και αμήχανο.

Γ. Λύση του εσωτερικού ταξιδιού

Η ιστορία Β αποτελείται από μια σειρά από σκηνές στις οποίες πατέρας και γιος συγκρούονται. Ύστερα από αρκετά beat με περισσότερη ή λιγότερη σύγκρουση των δύο, φαίνεται ότι η μεταξύ τους ένταση δεν θα επιλυθεί ποτέ.

Καθώς η ταινία εξελίσσεται, όμως, έρχονται τρεις στιγμές όπου ο Ίντυ και ο πατέρας του παραλίγο χάνουν ο ένας τον άλλον. Για να τις δούμε μία-μία:

Το τανκ

Πρώτα, ο Χένρυ παραλίγο χάνει τον γιο του, όταν το τανκ πέφτει στον γκρεμό. «Τον έχασα. Και δεν του έχω πει τίποτα. Πέντε λεπτά θα ήταν αρκετά.»

Βασική θεωρία σεναρίου: ένα beat όπου «όλα χάνονται» μπαίνει λίγο πριν το πέρασμα στην Τρίτη Πράξη. Ο φαινομενικός θάνατος του Ίντυ δίνει στον Χένρυ μια ευκαιρία για ενδοσκόπηση.

Τι θα μπορούσε αλήθεια να του έχει πει μέσα σε πέντε λεπτά; Το πόσο τον αγαπάει; Κάποια πατρική συμβουλή; Ποιος ξέρει. Όταν ο Ίντυ σκαρφαλώνει δίπλα τους, η επανένωση κρατά μόνο μερικά δευτερόλεπτα, πριν ο Χένρυ διατάξει τον γιο του να σταθεί στα πόδια του για να συνεχίσουν την αναζήτηση.

Η σφαίρα του Ντόνοβαν

Αργότερα, ο Ιντιάνα παραλίγο χάνει τον πατέρα του, όταν ο Χένρυ πυροβολείται από τον Ντόνοβαν.

Η σφαίρα του Ντόνοβαν προσφέρει στην Τρίτη Πράξη το καταλυτικό της γεγονός και στον Ίντυ έναν σοβαρό λόγο να βρει το Δισκοπότηρο: να σώσει τη ζωή του πατέρα του.

Μπορώ σχεδόν να το φτάσω

Τελικά, ο Χένρυ σχεδόν χάνει τον γιο του ξανά, όταν ο Ιντιάνα κάνει μια τελευταία προσπάθεια να πιάσει το Δισκοπότηρο από το χάσμα στο έδαφος.

Η τελευταία προσπάθεια του Ίντυ να κερδίσει την αποδοχή του πατέρα: πρέπει να τού φέρει το τρόπαιο.

Αυτή η τρίτη στιγμή είναι η πιο σημαντική. Πρόκειται για τη στιγμή που ο Χένρυ επιλέγει τον γιο του από το Δισκοπότηρο, δείχνοντας ότι έχει μάθει το μάθημά του. Αποκαλεί τον γιο του «Ιντιάνα,» αντί για το σύνηθες εκνευριστικό «Τζούνιορ,» ζητώντας του να αφήσει το Δισκοπότηρο και να πιαστεί από το χέρι του. Αφήνοντας πίσω τη δική του εμμονή, παροτρύνει τον γιο του να κάνει το ίδιο.

Με αυτό, ο Ιντιάνα παίρνει την ικανοποίηση που κυνηγούσε για δεκαετίες. Αμέσως εγκαταλείπει την προσπάθεια να εντυπωσιάσει τον πατέρα του και αυτομάτως ξαναγίνεται ενήλικας.

Απολογισμός

Στην τελευταία σκηνή, ωριμότερος, ο Χένρυ συνοψίζει το μάθημα που έμαθε: το Άγιο Δισκοπότηρο δεν ήταν παρά ένα τρόπαιο για αυτόν, όπως ακριβώς και για την Έλσα. Ύστερα από αυτή την περιπέτεια (και αφού παραλίγο να χάσει τον γιο του), όμως, ο Χένρυ έχει καταλάβει την πραγματική σημασία του Δισκοπότηρου: είναι ένα σύμβολο φώτισης, δηλαδή της γνώσης του τι είναι πραγματικά σημαντικό στη ζωή.

Ο Ίντυ έχει επίσης ωριμάσει. Όταν ο πατέρας του τον αποκαλεί ξανά «Τζούνιορ,» ο Ίντυ παίρνει άλλο ένα μάθημα: τη γνώση ότι κάποια πράγματα -όπως οι συνήθειες του πατέρα του- απλώς δεν αλλάζουν. «Μάλιστα, κύριε!» απαντά, χαμογελώντας, καθώς καλπάζει με τον πατέρα του προς το ηλιοβασίλεμα.

Δ. Θέμα της ταινίας

Το θέμα μιας ταινίας είναι το μάθημα που μαθαίνουν (ή δεν μαθαίνουν) οι διάφοροι χαρακτήρες. Όπως το ηθικό δίδαγμα ενός παραμυθιού, το θέμα είναι αυτό που οι θεατές της ταινίας παίρνουν μαζί τους, φεύγοντας από το σινεμά, ως κάτι που μπορούν να εφαρμόσουν στις δικές τους ζωές.

Έτσι, μπορούμε να διατυπώσουμε το θέμα της ταινίας Ιντιάνα Τζόουνς και η Τελευταία Σταυροφορία συνοψίζοντας το μάθημα που έμαθε ο Ίντυ και ο Χένρυ.

Πρόκειται για ένα μάθημα που σχετίζεται με τις σχέσεις παιδιών-γονέων; Έχει να κάνει με εμμονές έναντι πραγμάτων που πραγματικά αξίζουν; Ίσως ανθρώπους που πραγματικά αξίζουν; Το πώς οι εμμονές μας εμποδίζουν να έρθουμε σε επαφή με αυτούς τους ανθρώπους;

Στη σκηνή με το χάσμα στο έδαφος, η επιλογή που κάνει ο Χένρυ είναι καταλυτική και για την εμμονή του Ίντυ, ο οποίος βλέπει επιτέλους ότι ο πατέρας του τον αγαπά. Αμέσως, ο Ίντυ εγκαταλείπει την προσπάθεια να τον εντυπωσιάσει. Το μάθημα του Ιντιάνα μπορεί να διατυπωθεί ως εξής:

Η εμμονή μας για την αποδοχή των γονέων μας εμποδίζει την εξέλιξή μας σε ώριμους ενήλικες.

Εξάλλου, στο τέλος της ταινίας, ο Χένρυ μιλά για «φώτιση,» καθώς έχει πλέον μάθει να βάζει τον γιο του πριν από τις εμμονές του. Το μάθημα του Χένρυ μπορεί να διατυπωθεί ως εξής:

Η εμμονή μας για τρόπαια εμποδίζει τη σύνδεση με το τώρα και με ό,τι πραγματικά αξίζει.

Μπορούμε πλέον να καταλάβουμε ότι η πατρική αποδοχή ήταν το προσωπικό Δισκοπότηρο του Ιντιάνα. Το τρόπαιο που αναζητούσε όλη του τη ζωή.

Το Δισκοπότηρο μπορεί να είναι φώτιση ή ένα απλό τρόπαιο. Τη διαφορά κάνει η δική μας πρόθεση για το τι επιδιώκουμε με αυτό.

Επίλογος: μια σημείωση για τον Κάσιμ

Ο Κάσιμ είναι ο χαρακτήρας που φέρει το θέμα της ταινίας. Το διατυπώνει έμμεσα κατά την πρώτη συνάντησή του με τον Ίντυ:

Κάσιμ: «Ρώτησε τον εαυτό σου: γιατί αναζητάς το ποτήρι του Χριστού; Είναι για τη δική Του δόξα ή για τη δική σου;»

Με άλλα λόγια: γιατί ποιον λόγο κάνεις ό,τι κάνεις, στη ζωή σου; Αναζητάς αληθινή φώτιση ή άλλη μια κατάκτηση;

Υποσυνείδητα, ο Ίντυ δίνει μια αληθινή απάντηση: «Δεν ήρθα για το ποτήρι του Χριστού. Ήρθα να βρω τον πατέρα μου.»

Εξαρτάται από εκείνον, λοιπόν, αν θα βρει το βαθύτερο νόημα στην ίδια του τη δήλωση: επιδιώκει να σώσει τον πατέρα του ή να αποδείξει την αξία του σώζοντάς τον;